Anonymous asked 8 sene ago anne kedi yavrularını 3-4 aylık olduğunda terk ediyor ve bir daha da asla yanına yaklaştırmıyor. hatta yaklaştıklarında gitmeleri için nazikçe de olsa tavrının kesinliğini göstermek için dovuyor.
ancak öncesinde onlara neler yenir neler yenmez, sokağın nerelerinde yiyecek nerelerinde su bulunur, hareketli yiyecek mesela kertenkele gibi nasıl avlanır, kimlerden uzak durulur, nasıl dovusulur ya da boğusulur da dahil olmak üzere her konuda yaşam bilgisini öğretiyor.
eğer yavrular bir kaç tane ise hersey yolunda gidiyor, onlar birbirleri ile iletişim ve sevgi alıverişi içinde buyuyup gidiyorlar. ama bir tane yavrusu kalmışsa, o tek yavru birden bire yalnızlaşıyor, hele annesi biraz asosyal bir kediyse ve baska kedilerle de sosyal ilişki ve guven ilişkisi kurmuyor ve bunu da yavrusuna oğretmiyorsa iyice yalnızlaşıyor.
yavrunun sosyal alanı, guven, sevgi ve arkadaşlık ilişkisi yok oluyor birden.
işte boylesi durumlarda ben devreye giriyorum ve yavruyu usul usul guvenli iletişime, sevgi ve arkadaşlık içeren sosyal bir ilişkiye alıştırmaya calısıyorum yeniden. ona uzuluyorum, kardeşi olan kediler neşe ile hoplarken bu pisicik kendi basına uzaktan yatıp onlara bakarken ya da yalnız soğuk havada buzulup uyurken filan..
acaba annesi tarafından bu biçimde terk ediliş travmatik etki yapabilir mi kardeşsiz kedilerde? yoksa benim tavrım onun yetişkin olmasını mı zorlaştırıyor? tabii olaya insan psikolojisi açısından bakıp yorumluyor da olabilirim ama kedilere kucuklüğumden beri yakınım 🙂 biraz beden dillerini anlayabiliyorum. bu arada web sayfanızı veterinerimizden aldım. tesekkur ederim.