Köpek Dövüşü

Sevgili Ufuk IŞIK’ın kaleminden annesinden ayrılan küçük bir köpeğin yaşamından bir kesiti okuyacaksınız. Bu yaşam hikayesi bir değil maalesef onlarca, yüzlerce.. Köpek Dövüşü ; Evvel zaman içinde diye başlaması umuduyla diyelim…

Nasıl Katil Oldum?

45 günlüktüm henüz, her şeyden habersiz annemi emerken ‘‘bu olsun ’’dedi biri, çekip kopardı beni annemden. Katil ismini vermişti bana. Soğuk bir kömürlükte, bir karton kutuda, yarı aç yarı tok geçen büyüme dönemimde sevgi, şefkat nedir görmedim. Günde en fazla 1 saat görüyordum sahibimi, kalan zamanlarda yapayalnızdım.

Korku Dolu Sevgi

Öfkem gün be gün artıyordu hem kaderime hem de çevremdeki her şeye. Sahibimin de beklentisi bu yöndeydi. Sadece o vardı benim için, onun gözüne girmek için yapmayacağım şey yoktu. Sık sık dayak yediğim için korkuyla dolu bir sevgi duyuyordum ona karşı. Korkum mu fazla sevgim mi bilmiyordum. Zaman zaman önüme sokaktan topladıkları kedileri, köpekleri getiriyor, saldırmamı bekliyordu. Gözümü kırpmadan ne istiyorsa yapıyordum. Karşılığında başımı okşayıp benimle gurur duyması benim için bedeldi her şeye.

Köpek Dövüşü Zamanı

Derken ‘‘artık zamanı geldi’’ dedi. Sahibimin heyecanı bana da sirayet etmişti. Meydana çıkıyordum ilk defa. Karşımda gözünü kan bürümüş köpeklerle dalaşmam isteniyordu, yaptım. Her boğuşmamda sahibimin mutluluktan gözlerinin içi gülüyor, bana hiç olmadığı kadar iyi davranıyordu. Karşıma çıkan ve aslında hiçbir derdimin olmadığı köpeklerle ölümüne dövüşürken hiçbir şeyi sorgulama şansım olmuyordu. 4 yılım bu şekilde geçti. Her meydan sonrası aldığım yaralar madalyon gibi üzerimdeydi.

Bu Sefer Kaybettim

Yeni bir meydan vakti geldi. Bu kez iddia büyüktü, ölümüne Köpek Dövüşü. Sahibimi mutlu görmek için ölmeye bile razıydım. Karşımdaki rakibim bu kez çok dişliydi, yapamadım, yenildim, bacağım kırıldı, ağzım, yüzüm her yanım kan içinde kaldı, bu sefer kaybettim! Sahibimin gözlerine baktım. Onu ilk kez bu kadar üzgün görüyordum. Yanıma geldi , üzerime bir battaniye örttü, beni kucakladı ve arabanın bagajına koydu. Yaralarıma merhem olacak, beni iyi edecekti daha doğrusu ben öyle zannetmiştim. Yolun kenarında durdu, indirdi beni bagajdan ve beni yolun kenarında öylece bıraktı. Battaniyeyi üzerimden alıp bagaja koydu ve yola devam etti. Kalkamadım, yitip giden ömrüme bakar gibi baktım aracın arkasından. Vazgeçtim yaşamaktan! Ahmet Ufuk IŞIK

Lütfen okuyunuz Petshop ve Hayvanseverler